Al mijn hele leven heb ik rammelende eierstokken.
Niet omdat dat ik zelf graag jong moeder wilde worden, maar ik wilde wel maar al te graag zwangerschaps en bevalling verhalen horen. Ik kreeg al tranen in mijn ogen als ik hoorde dat de zus van de buurman en daar weer de tante van was bevallen. Ik maakte zelf de unieke beleving van een zwangerschap mee en vervolgens ging de bevalling niet zoals ik voor ogen had, maar waar ik gelukkig wel nadien een heel fijn gevoel over had. Toen wist ik zeker dat ik daar iets mee wilde doen.
Ik had in het verleden zoveel vrouwen horen vertellen dat het een nare, pijnlijke ervaring was. Vreselijke verhalen, die we allemaal wel kennen. Wat vond en vind ik dat erg. Een bevalling vind ik zo puur, zo een mooi gegeven. Een herinnering die je je leven lang in je hart meedraagt. In de buik start de verbinding, maar door de bevalling verbindt het moeder en kind samen voor altijd. En daar horen geen horrorbeelden bij. Zoals zorgverleners die niet luisteren, partners die het niet meer weten, moeders die de controle kwijt zijn en vooral de vreselijke uitspraak; dit wil ik nooit meer meemaken.
Daarom ben ik de opleiding tot Doula gaan doen. Omdat ik moeders en vaders willen helpen in dit proces. Ze ondersteunen, begeleiden, coachen, naar ze luisteren en ze voorbereiden. Omdat elke baby dat verdient. Omdat elke moeder dat verdient. En ook omdat elke partner dat verdient. Een zwangerschap en een bevalling waar je met trots en een fijn gevoel op kan terug kijken. Natuurlijk biedt mijn begeleiding geen garantie voor een geweldige, snelle en pijnloze ervaring. Maar ik bied je wel een kans om deze zwangerschap en bevalling bewust mee te maken, om in te zien wat je wensen en je behoeftes zijn. En samen zorgen we ervoor dat waar het kan, je de bevalling hebt waarvan je later zegt; zo wil ik er nog wel tien.
@diploma uitreiking Doula opleiding
